“Na ongeveer een halfuur, je hoofd begint pijn te doen,” zei dhr. Grunberg, wanneer een techneut van een Nederlandse software onderneming voorzichtig water schenkt over de elektroden om zo hun geleidingsvermogen te verhogen. “Oh, het kan ook een beetje druiperig worden.”
Het hoofddeksel, het verhaal en de techneut maakten allemaal een deel uit van dhr. Grunberg’s laatste project, een literaire stunt-getwiste lab experiment dat de strafheid van academische neurowetenschappen combineert met de zelfgeobsedeerde geest van de “gekwalificeerde ik” beweging, welke mensen heeft geïnspireerd om de kleinigheden van hun leven, van de laatste stap genomen, tot de laatste cent uitgegeven en de milligram caffeine ingenomen bij te houden (en verspreiden)
In de afgelopen twee weken heeft dhr. Grunberg verschillende uren gespendeerd aan het schrijven van zijn novelle, terwijl een batterij aan sensoren en cameras zijn hersenactiviteit, hartslag, veranderingen in elektrische lading op zijn huid en gezichtsexpressies bijhielden. Aankomende herfst, wanneer het boek gepubliceerd is, zullen 50 verschillende mensen in Nederland het boek lezen onder dezelfde gecontroleerde omstandigheden als dhr. Grunberg, met alle cameras en sensoren.
Het interface van de lezende applicatie
Onderzoekers zullen dan alle data samenvoegen in de hoop dat ze patronen zullen vinden dat kan helpen om links tussen de manier hoe kunst is gemaakt en ervaren te verhelderen en mogelijk het karakter van creativiteit zelf. “Zullen de lezers van Arnon’s tekst begrip of dezelfde emoties voelen als toen hij het nog aan het schrijven was, of is het een compleet verschillend proces?” zei Ysbrand van der Werf, een onderzoeker op het Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen en de VU Universiteit Medische Faculteit in Amsterdam, wie het experiment heeft ontworpen met Jan van Erop van de Nederlandse Organisatie voor Toegepast Wetenschappelijk Onderzoek. “Dit zijn een paar van de vragen die we willen antwoorden.”